Isabella de Garnalia
La triste noticiapor Isabella de Garnalia, Lun Dic 30, 2013 10:46 am
El dolor recorría su cuerpo como el viento recorre la pradera en otoño. Era tal su angustia que resultaba sencillamente insoportable. Incapaz de aguantar el dolor, permaneció sentado, derramando la copa de vino que en vida sostuvo en mano. El liquido rojizo se extendió por la maqueta,pero a él poco le importaba... ya no pertenecía al Mundo de los Vivos
Un sirviente le encontró al cabo de pocos minutos. Horrorizado, corrió presto por los pasillos del castillo, gritando a pleno pulmón:
- ¡El rey ha muerto! ¡El rey ha muerto!
Había superado la prueba. Oficialmente y a ojos del Señor, ya formaba parte de la Santa Inquisición, cuerpo de valientes devotos dedicados a la caza de todos aquellos seres malévolos cuya mera existencia ofendían al Altísimo.
Estaba en mis aposentos, rezando, como cada mañana. Cada mañana, la misma oración:
- Siento importunaros, Alteza - se disculpó el instructor
- No importa - le dije, con serenidad - Hablad. ¿Qué sucede?
El guardia cogió aire y tragó saliva.
- Mi señora: vuestro hermano, el Rey... ha muerto.
Finalmente ha ocurrido. Finalmente ha llegado el día en el que tendría que tomar las riendas de mi ya difunto hermano. Pero no puedo albergar tristeza en mi corazón. No puedo permitírmelo.
- Dios se apiade de su alma - suspiré - No hay tiempo que perder: ordenaré que preparen mi equipaje. Parto hacia Ereaten de inmediato
Un sirviente le encontró al cabo de pocos minutos. Horrorizado, corrió presto por los pasillos del castillo, gritando a pleno pulmón:
- ¡El rey ha muerto! ¡El rey ha muerto!
***
Había superado la prueba. Oficialmente y a ojos del Señor, ya formaba parte de la Santa Inquisición, cuerpo de valientes devotos dedicados a la caza de todos aquellos seres malévolos cuya mera existencia ofendían al Altísimo.
Estaba en mis aposentos, rezando, como cada mañana. Cada mañana, la misma oración:
Pater Noster, qui es in caelis,
sanctificétur nomen Tuum,
adveniat Regnum Tuum,
fiat volúntas tua,
sicut in caelo et in terra.
Panem nostrum cotidiánum
da nobis hódie,
et dimitte nobis débita nostra,
sicut et nos dimittímus
debitóribus nostris;
et ne nos indúcas in tentationem,
sed libera nos a malo.
Justo había terminado de rezar la oración cuando, sin previo aviso, abrieron las puertas de mis aposentos. Era uno de los instructores de la academia. Pude ver nerviosismo en su mirada. Algo ha ocurrido:sanctificétur nomen Tuum,
adveniat Regnum Tuum,
fiat volúntas tua,
sicut in caelo et in terra.
Panem nostrum cotidiánum
da nobis hódie,
et dimitte nobis débita nostra,
sicut et nos dimittímus
debitóribus nostris;
et ne nos indúcas in tentationem,
sed libera nos a malo.
- Siento importunaros, Alteza - se disculpó el instructor
- No importa - le dije, con serenidad - Hablad. ¿Qué sucede?
El guardia cogió aire y tragó saliva.
- Mi señora: vuestro hermano, el Rey... ha muerto.
Finalmente ha ocurrido. Finalmente ha llegado el día en el que tendría que tomar las riendas de mi ya difunto hermano. Pero no puedo albergar tristeza en mi corazón. No puedo permitírmelo.
- Dios se apiade de su alma - suspiré - No hay tiempo que perder: ordenaré que preparen mi equipaje. Parto hacia Ereaten de inmediato
|
|
Vie Abr 12, 2024 7:16 pm por ₊‧⁺ ðɛιɱïɘɴ δαʀ♱ɧƒŷяɛ ⁺‧₊
» la sombra sangrienta deimien darthfyre
Miér Mar 27, 2024 4:33 am por ₊‧⁺ ðɛιɱïɘɴ δαʀ♱ɧƒŷяɛ ⁺‧₊
» ola
Vie Mar 22, 2024 8:27 pm por princesita estrellita
» pricnesita estrellita
Vie Mar 22, 2024 8:01 pm por princesita estrellita
» Ser no tendría si algo pareciera
Sáb Jul 01, 2023 11:12 am por Neion
» Ficha de Lynn Feng
Lun Jul 18, 2022 2:42 pm por Lumière Noire
» Investigación forzada (Abierto)
Lun Jun 27, 2022 7:41 pm por Zane Beren Ciryatan
» Anaë'draýl NPC's
Mar Mayo 31, 2022 8:25 pm por Anaë'draýl
» Crónica y semblanza de Lope de Villegas
Lun Nov 22, 2021 11:04 pm por Lope de Villegas
» Habitación de Rurik (Noveno piso)
Vie Oct 22, 2021 9:15 pm por Zane Beren Ciryatan